شناخت بیماری های خود ایمنی
سیستم دفاع و ایمنی بدن شما سیستم ایمنی نامیده میشود که هر روز در حال مبارزه است. این سیستم با جنگیدن با ویروسها و باکتری ها که پنهانی وارد بدنتان میشوند به شما کمک می کند. اما گاهی، سیستم ایمنی اشتباه می کند. اگر سیستم ایمنی سلولهای سالم بدن شما را به عنوان یک تهدید تلقی کند به آنها حمله میکند. که همین امر سبب یک اختلال خود ایمنی و حتی بیماری های خود ایمنی میشود.
زمانی که بدن در برابر خود واکنش نشان می دهد
بیماری های خود ایمنی متفاوتی وجود دارند. برخی تنها یک نوع بافت را تحت تاثیر قرار می دهند. برای نمونه بیماری که واسکولیت نامیده میشود، سیستم ایمنی شما به رگها حمله می کند. دیگر بیماریهای خود ایمنی بخشهای دیگر بدن را در بر می گیرند. برای نمونه لوپوس می تواند به پوست، قلب، ریه ها و غیره آسیب برساند.
بیشتر بیماری های خود ایمنی سبب التهاب میشوند. اما علائم به قسمتی از بدن که تحت تاثیر قرار می گیرد بستگی دارد. ممکن است در مفاصل و عضلات درد داشته باشید. یا ممکن است راشهای پوستی، تب و خستگی مفرط را تجربه کنید.
محققان هنوز علت بیماری های خودایمنی را نمی دانند. اما در درک علل خطر و یافتن راه های برای تشخیص و درمان آنها پیشرفت کرده اند.
چه چیزهایی محرک هستند؟
برخی از بیماری های خود ایمنی نادر هستند اما برخی دیگر نسبتا رایج اند. در کشورهای پیشرفته نظیر آمریکا ۱ درصد از افراد مبتلا به بیماری روماتیسم مفصلی هستند. روماتیسم مفصلی به مفاصل آسیب می رساند.
ژنهای خاصی ریسک ابتلا به یک اختلال خود ایمنی را بالا می برند. اما ژنها به تنهایی معمولا کافی نیستند. محققان اخیرا دریافته اند که تغییر در یک ژن واحد می تواند در مردان مسن سبب واسکولیت شود.
بسیاری از افراد هستند که با وجود دارا بودن ژن هایی که به بیماریهای خود ایمنی مرتبط میشوند اما هنوز مبتلا به آن نشده اند. معمولا یک یا چند محرک برای تحریک سیستم ایمنی مورد نیاز می باشد.
عوامل متعددی در محیط زیست تان می توانند به عنوان محرک عمل نمایند. تیمی از پرشکان بر روی بیماری میوزیت تحقیق می کنند بیماری که در آن سلولهای ایمنی به عضلات حمله می کنند.
مواجهه بیش از اندازه با نور خورشید می تواند محرک نوعی میوزیت در افرادی باشد که فاکتوهاری خطر ژنتیکی خاصی را دارا می باشند. اما اغلب افراد برای ابتلا به این بیماری نیاز به محرک های بیشتری دارند. البته این فاکتورها هنوز خیلی شناخته شده نیستند.
ویروسهای خاصی همچنین می تواند سیستم ایمنی را تحریک به این کار نمایند. در تحقیقی اخیرا مشخص شده ویروسی که اپشتین–بار نام دارد می تواند محرک برخی موارد مولتیپل اسکلروزیس یا ام اس باشد. ام اس یک بیماری خود ایمنی است که به اعصاب آسیب می رساند.
دیگر فاکتورهای خطر عبارتند از سن، جنسیت، سابقه سیگار کشیدن و وزن. بسیاری از بیماری های خود ایمنی بیشتر در زنان متداول هستند تا در مردان.
همچنین بخوانید: ۷ نکته برای کمک به فرد سیگاری
تشخیص
تشخیص یک بیماری خود ایمنی می تواند زمان بر باشد. مخصوصا اگر از نوعی باشد که بر قسمتهای زیادی از بدن تاثیر می گذارد. افراد اغلب به خاطر علائم مختلفی که تجربه می کنند به پزشکان متعددی مراجعه می نمایند. اگر به صورت مجزا به یک متخصص چشم، پوست یا یک پزشک برای بیماری های تنفسی مراجعه کرده باشید شاید آنها متوجه رابطه میان علائم شما نشوند.
علائم بیماری های خود ایمنی ممکن است شبیه به بسیاری از بیماری های دیگر باشند. برای نمونه، ما لوپوس را “مقلد بزرگ” می نامیم چرا که می تواند شبیه به بسیاری از بیماری های دیگر باشد.
اگر بدون آسیب دیدگی دچار درد در عضله، استخوان یا مفاصل شدید یا اگر در چند محل برای مدت طولانی درد داشتید با پزشک خود مشورت کنید. آنها ممکن است شما را به یک روماتولوژیست ارجاع دهند. اما با یک تست خون به تنها نمی توان بیماری های خود ایمنی را تایید کرد. بسیاری از افراد فاکتورهای بیماریهای خود ایمنی را در خون خود دارند اما بیمار نیستند.
می توان از فناوری های عکس برداری نیز برای بررسی علائم اختلال خود ایمنی استفاده کرد. اشعه ایکس می تواند بافت های آسیب دیده را نشان دهند. ام.آی.آر می تواند در عمق بدن آسیب دیدگی ها را شناسایی کند.
محققان در تلاش برای برای یافتن راههای جدیدی برای استفاده از تصویربرداری برای کمک به تشخیص یا کنترل بیماری های خود ایمنی هستند. محققان بررسی می کنند آیا می توان با استفاده از اسکن های PET التهاب های پنهان را در رگها در افراد مبتلا به واسکولیت شناسایی کرد یا خیر.
آرام کردن حمله
هنوز درمانی برای اختلالات خود ایمنی کشف نشده است. اما محققان در مدیریت علائم پیشرفت داشته اند. داروهایی که کورتیکواستروئید نامیده میشوند اغلب اولین درمان برای یک بیماری خود ایمنی هستند. آنها سریعا عمل کرده و اثربخشی خوبی دارند.
اما استروئیدها کلا جلوی سیستم ایمنی را می گیرند بنابراین ممکن است عوارض جانبی جدی داشته باشند که عبارتند از فشار خون بالا، پوکی استخوان و افزایش وزن.
داروهای دیگری هم هستند که تنها بخشهایی از سیستم ایمنی را سرکوب می کنند. این داروها اغلب عوارض جانبی کمتری دارند و برای مدت زمان طولانی تری می توان از آنها استفاده کرد. برخی از این داروها سلولهایی را که آنتی بادی های خاصی می سازند را از بین می برند. برخی دیگر پروتئین های خاصی از سیستم ایمنی را مورد هدف قرار میدهند. یکی از این چنین داروهایی یکی از اولین داروهایی است که در طول این دهه برای لوپوس مورد تایید قرار گرفته است.
شاید لازم باشد چندین نوع دارو را امتحان کنید تا ببینید کدام یک برای علائم شما بهترین کارکرد را دارد. باید با پزشک خود مشورت کنید تا بتوانید تعادلی میان کیفیت زندگی با درمان بیماری برقرار نمایید.
راه های غیر دارو برای کم کردن اثر بیماری
تغییرات در سبک زندگی می توانند به کنترل علائم کمک نمایند. حرکت مخصوصا در بیماری های خود ایمنی که عضلات را تحت تاثیر قرار می دهند اهمیت دارند. در واقع ورزش تجویز میشود و اختیاری نیست و بخشی از درمان محسوب می گردد.
در مورد فعالیت های مختلفی که می توانید امتحان کنید با پزشک خود مشورت کنید. تمریناتی که تاثیرگذاری کمتری دارند مثل یوگا، ورزشهای هوازی آبی یا پیاده روی می تواند برای برخی افراد کمک کننده باشد.
ترک سیگار می توانند به کسانی که بیماری آنها رگهایشان را دچار مشکل کرده است کمک نماید.
محققان به دنبال راههایی برای ارائه درمان های بهتر هستند. در پروژه های مختلفی دانشمندان، گروههای غیر انتفاعی و شرکتهای دارویی دور هم جمع شده اند تا درمان های جدید و ابزارهای تحقیقاتی برای بیماری های خود ایمنی بیابند.
محققان همچنین به دنبال راههایی برای تشخیص بیماری های خود ایمنی قبل از اینکه علائمی ایجاد کنند هستند. شاید زمانی برسد که درمان اولیه بتواند مانع از رشد این بیماری ها شود.
علائم بیماری های خود ایمنی
بیماری های خود ایمنی می تواند علائمی با تقلید از بیماری های دیگر باشد. علائم متداول عبارتند از:
- قرمزی، داغ شدن، درد و التهاب در یک یا چند قسمت از بدن
- احساس خستگی مفرط به طور دائمی
- درد و سختی مفاصل
- درد و ضعف عضلانی
- مشکلات پوستی مثل راش، زخم و خشکی یا پوسته پوسته شدن پوست
- تنگی نفس یا مشکل در تنفس
- تبی که می آید و می رود
- از دست دادن اشتها
مطلب مرتبط: زمانی که قسمتهایی از بدن ملتهب میشوند