چگونه علائم اعتیاد به بازی کامپیوتری در کودکان را تشخیص دهیم؟
تقریبا نیمی از والدین نگران این هستند که فرزندانشان زمان زیادی را صرف بازی های آنلاین می کنند. همچنین نگرانی‌هایی در مورد بازیهای خشونت‌آمیز وجود دارد که بر خواب آنها تأثیر می‌گذارد و کودکان را از اجتماع می‌کند. همانطور که فناوری توسعه می یابد و برای خردسالان قابل دسترس تر می شود، مهم است که والدین و پرستاران کودک بتوانند علائم اعتیاد به بازی کامپیوتری را قبل از اینکه از کنترل خارج شود، تشخیص دهند.
والدین در مورد اعتیاد به بازی کامپیوتری چگونه فکر می کنند؟
تحقیقات جدید از یک ناشر بازیهای دیجیتالی به نام استودیو بازی Marmalade نشان می‌دهد که بزرگترین نگرانی والدین در مورد افزایش بازیهای آنلاین بر میزان زمانی است که کودکان برای بازی‌ها صرف می‌کنند.
در نظرسنجی سراسری این موسسه از والدینی که دارای کودکانی هستند که بازی کامپیوتری می کنند خواسته شد تا بزرگترین نگرانی های خود را در مورد بازی آنلاین فرزندشان رتبه بندی کنند. نتایج نشان داد که نزدیک به نیمی (۴۵ درصد) نگران یا بسیار نگران این هستند که کودکان زمان زیادی را صرف بازی کنند.
یافته ها همچنین نشان می دهند که:
- ۳۵ % نگران این هستند که بازی های آنلاین بر روی خواب آنها تاثیر بگذارد.
- ۳۴ % نگران این هستند که کودکان به خاطر بازی های آنلاین دیگر دوستان خود را نمی بینند.
- ۳۰ % نگران این هستند که فرزندانشان بازی های خشن انجام می دهند.
اعتیاد به بازی چه علائمی دارد؟
یک روان درمانگرهای کودک و نوجوان و عضو انجمن روانشناسان کودک بیان می دارد که این اعتیاد به بازی های کامپیوتری علائم آشکاری دارد. کودکانی که شروع به وابستگی به بازی کرده‌اند، تمایلی به ترک بازیهای خود در هنگام فراخوانی برای شام ندارند یا تمایلی برای وقت گذاشتن برای انجام کارهای دیگر ندارند. همانطور که اعتیاد آنها بدتر می شود، ممکن است وقتی از آنها خواسته شود بازی های خود را ترک کنند بسیار مضطرب ، عصبانی یا ناراحت شوند.
با گذشت زمان، این می تواند منجر به کناره گیری کامل از سایر علایق، معاشرت، رویدادهای خانوادگی و دیگر علایق خلاقانه یا ورزشی شود.
اعتیاد به بازی های کامپیوتری به طور کامل در راهنمای انجمن روان پزشکان آمریکا ( DSM-5 ) به رسمیت شناخته نشده است. DSM-5 راهنمایی است برای طبقه بندی اختلالات روانی و کمک به متخصصان در هنگام تشخیص. با این حال، سازمان بهداشت جهانی (WHO) در سال ۲۰۱۸ “اختلال بازی” را به کتاب مرجع پزشکی خود، طبقه بندی بین المللی بیماری ها، اضافه کرد.
در راهنمای DSM-5 برخی از علائم هشدار دهنده اعتیاد به بازیهای ویدئویی فهرست شده اند که عبارتند از:
- فکر کردن مداوم به بازی
- وقتی می توانند بازی های ویدیویی انجام دهند، احساس غمگینی یا بی قراری می کنند
- تکیه شدید به بازی برای ایجاد حس خوب
- احساس ناتوانی در ترک یا کاهش زمان صرف شده برای بازی
- از دست دادن علاقه به سرگرمی ها
- تجربه مشکلات در مدرسه یا خانه به دلیل بازی آنها
- ادامه بازی با وجود آگاهی از این مشکلات
- دروغ گفتن به مردم در مورد اینکه چقدر زمان صرف بازی می کنند.
- روی آوردن مکرر به بازی برای از بین بردن استرس یا برای تقویت خلق و خو
چگونه مانع از اعتیاد به بازی کامپیوتری در کودکان شویم؟
راحت ترین راه برای پیشگیری از اعتیاد به بازی مداحله درست در آغاز است. به محض اینکه متوجه علائم اولیه اعتیاد شدید یا زمانی که مشاهده کردید که شخصیت کودک شما عوض شده است، باید سریعاً در جهت رفع آن اقدام کنید و فکر نکنید که با گذشت زمان بهتر میشود یا خود به خود از بین می رود.
زمانی که این علائم اولیه را مشاهده کردید باید وقت گذاشته به این مسئله توجه کرده و از او حمایت کنید. اغلب علائم به این حاطر ظاهر میشوند که کودک در مورد دیگر جنبه های زندگی ناراضی و مضطرب می باشد. بنابراین عقب نشینی می کنند تا جایی که احساس کنند شرایط را بهتر تحت کنترل خود دارند.
کلید رفع اعتیاد زودهنگام به بازی این است که به کودک خود نشان دهید که می تواند بدون بازی زندگی خود را مدیریت کند و در عین حال با مشکلاتی که باعث اضطراب می شود مقابله نماید. همچنین باید مراقب سایر سرگرمی ها و علایق و تعاملات اجتماعی آنها باشید.
توجه به این نکته ضروری است که شما نمی توانید این کار را برای فرزندتان در حالی که خودتان یکسره سر در گوشی دارید انجام دهید. البته، ممکن است برای مشاوره به اینترنت مراجعه کنید، اما باید شخصاً برای حمایت از فرزندتان و کمک به او در مواجهه با مشکلات خود وقت بگذارید و به آنها در مواجهه با نگرانی هایشان کمک کنید.
نشستن بیش از اندازه جلوی صفحه های نمایش چه عواقبی می تواند داشته باشد؟
در حالی که زمان صرف شده برای بازی می تواند باعث شود کودک در لحظه احساس هیجان و رضایت کند، در درازمدت می تواند تأثیر مضری بر بهزیستی او داشته باشد. برخی از پیامدهای اعتیاد به بازی عبارتند از:
- کاهش اعتماد به نفس
- محدود شدن توانایی در تقابلات رو در رو
- ناتوانی در مواججه با شرایط سخت در زمان مناسب
- تنزل نمرات مدرسه
اعتیاد به بازی های ویدئویی همچنین سبب مشکلات فیزیکی از جمله موارد زیر میشود:
- میگرن
- خستگی چشم
- بیحالی
- بهداشت فردی ضعیف
سندرم تونل کارپال همچنین می تواند نتیجه زمان زیادی که صرف بازی می شود ایجاد شود. سندرم تونل کارپال، که معمولاً افراد ۵۰ ساله یا بالاتر را تحت تاثیر قرار می دهد، باعث بی حسی، گزگز و درد در دست و ساعد می شود. زمانی اتفاق می‌افتد که یکی از اعصاب اصلی دست هنگام عبور از مچ تحت فشار قرار می‌گیرد. با گذشت زمان می تواند بدتر شود.
شایان ذکر است که اعتیاد به بازی در صورت عدم درمان به موقع می تواند منجر به انزوای جدی شود. با بزرگتر شدن، برخی از کودکان ممکن است بدون دوست بمانند و ممکن است احساس کنند از جامعه جدا شده اند. که منجر به اضطراب و افسردگی شدید می شود. در عین حال، آنها ممکن است برای شادی کاملاً به بازی متکی باشند. بازی های ویدیویی تحمل به دوپامین را افزایش می دهند.
دوپامین انتقال دهنده عصبی در مغز است که لذت را تنظیم می کند. بنابراین، زمانی که کودک ساعت‌ها بازیهای ویدیویی انجام می‌دهد، سایر فعالیت‌ها چندان لذت‌بخش نیستند و زمان هایی که بازی ویدئویی نمی کند به نظر خسته کننده می رسد.
یکی دیگر از اثرات بلندمدت اعتیاد به بازی های ویدیویی که ارزش توجه دارد، جنبه مالی آن است. تأمین مالی علاقه‌ای مانند بازی آنلاین می‌تواند گران باشد، چه خرید بازی، تجهیزات یا وای‌فای پرسرعت.
بیشتر بخوانید: کمک سگ به خانواده دارای کودک مبتلا به اوتیسم
چگونه اعتیاد به بازی های ویدئویی را مدیریت کنیم؟
در حالی که به یک باره مجبور کردن فرزندتان به ترک فعالیت بازی خود به طور کلی ممکن است ساده ترین گزینه به نظر برسد، چنین اقدام شدیدی ممکن است موثر نباشد. در مراحل اولیه، بهتر است که زمان نشستن کودک جلوی صفحه نمایش را به آرامی کاهش دهید و به او جایگزین ارائه دهید.
یکی از راههای کلیدی که می‌توانید فرزندتان را تشویق کنید از اعتیاد به بازیهای کامپیوتری خود دور شود، پرورش سایر علایق اوست. این ممکن است یک ورزش، یک فعالیت هنری یا صرفاً تشویق آنها به بیرون رفتن با دوستانشان باشد. همچنین باید زمانی را برای گردش های خانوادگی اختصاص دهید و کودکانتان را به زنده نگه داشتن علایق اجتماعی خود تشویق کنید، حتی زمانی که ممکن است با همسالان خود درگیر باشند.
راههای دیگر برای کاهش زمان بازی کودک عبارتند از:
- تعیین محدودیت زمانی برای نشستن جلوی صفحات نمایش
- ارائه دلایل منظقی و ارائه زمان بازی تنها به عنوان جایزه (مثلا اگر با شما به پیاده روی آمد به او ۳۰ دقیقه زمان بازی بدهید).
- یافتن فعالیت جدیدی که هر دو بتوانید با هم انجام دهید و برای زمان آن از قبل برنامه ریزی کنید
- قرار دادن ابزارها بیروی از رختخواب آنها (مخصوصا در طول شب زمانی که خواب هستند)
- استفاده از گزینه هایی در وب یا ابزارهایی که بازی های خاص را بلاک می کنند (این کار سبب میشود مانع از بازیهای خشن شوید).
- از اقوام و دوستان خود بخواهید زمانی که کودک در خانه نیست مقدار بازی او را زیر نظر داشته باشند.
عشق آنها به بازی را با بازیهای آنلاین مثل بازی های نشستنی و تخته ای مثل مونوپلی، سرنخ و دیگر بازی های خانوادگی ارضا نمایید.
با این حال، اگر کودک شما اعتیاد کامل را تجربه می کند، کاهش آهسته زمان بازی او ممکن است کافی نباشد. درمان این مشکل زمان و تلاش زیادی را می طلبد. ممکن است به طور بالقوه نیاز به خروج کامل از محیط زندگی باشد. یا مثلا لازم باشد به جایی رفت که اصلا دسترسی به وای فای یا صفحات نمایش وجود نداشته باشد.
علائم ترک اعتیاد به بازی چگونه است؟
تقریباً باید مطمئن بود که کودک شما با کاهش زمان بازی خود علائم ترک را تجربه خواهد کرد. این علائم بیشتر به شکل اضطراب است، اما می تواند به روش های مختلفی مانند عصبانیت، و ترس های مشهودتر نمایان شود.
هیچ راه ساده ای برای غلبه بر علائم اعتیاد به بازی های کامپیوتری نیست اما باید فرزند خود را تشویق کنید با این احساساتش موجه شده و دوباره به کامپیوتر و موبایل روی نیاورد.
به عنوان پدر و مادر باید این ظرفیت را داشته باشید که زمانی که فرزندتان در پریشانی واقعی است زمان بیشتری را برای بودن با او صرف کنید. این می تواند یکی از سخت ترین چیزهایی که والدین تجربه می کنند این است که شما درد، رنج و ترس او را می بینید ولی کار زیادی از دستتان برای رفع آن بر نمی آید. با این حال، همین علائم سبب میشود که شما پی به شدت و بزرگی مساله برده و سعی کنید به آنها در بهتر شدن کمک کنید.
باید اطمینان داشته باشید که این فرآیند ارزشش را دارد و به کودک خود یادآوری کنید که بدون استفاده از بازی های ویدئویی هم می توان به زندگی ادامه داد. زیرا او به نقطه ای می رسد – شاید در هفته ها یا ماه های بعد – که قادر خواهد بود بدون بازی به فعالیت خود ادامه دهد.
چه درمانی برای اعتیاد به بازی پیشنهاد میشود؟
پشتیبانی حرفه ای مورد نیاز برای اعتیاد به بازی به شدت آن بستگی دارد. همانطور که قبلاً ذکر شد، مداخله زودهنگام کلیدی است. بنابراین مهم است که گوش به زنگ باشید و قبل از بدتر شدن مشکل به رفع آن بپردازید و ببینید که آیا نیاز به مداخله پزشکی و یا درمان اعتیاد هست یا نه. در عین حال مراقب باشید، از ایجاد این احساس در کودک خود که گویی زیر میکروسکوپ است جلوگیری کنید.
با این حال، ممکن است بتوانید از یک روان‌درمانگر کودک یا یک درمانگر خانواده، که در کار با والدین مجرب است و می‌تواند به شما در اعمال مرزهای روشن، به شما کمک کند. همچنین مهمتر از همه، یک درمانگر به شما کمک می کند تا با احساس اضطراب خود در مواجهه با پریشانی فرزندتان مقابله کنید. اعتیاد به بازی می تواند بر اعضای خانواده تأثیر بگذارد، بنابراین باید به یاد داشته باشید که تنها نیستید.
علاوه بر این، اگر وضعیت از کنترل خارج شود، مراکز توانبخشی شبانه روزی وجود دارند که می توانند چرخه را بشکنند، اما این راه حل آسانی نیست. این کار سخت هنوز هم باید توسط خودتان و عزیزانتان پس از بازگشت کودک به خانه ادامه یابد.
توصیه می‌کنیم از هرگونه حمایتی که صرفاً به لحاظ رویکردی رفتاری باشد، خودداری کنید. در هسته بازی، اعتیاد به مسائلی چون خلق و خوی، اضطراب و خودارزشمندی مربوط میشود. این احساسات باید توسط والدین و سپس فرزندتان حفظ، درک و پردازش شوند. یافتن پشتیبانی حرفه ای که این بخش از فرآیند را درک کند و نه فقط یک رویکرد از قوانین و مرزها داشته باشد، سودمند خواهد بود.
مقاله مرتبط: نظم در ساعت خواب کودکان
