افراط و تفريط در غذا خوردن

اختلالات خورد و خوراك و یا افراط و تفریط در غذا خوردن يك انتخاب از سبك زندگینيستند بلكه بيمارهايی جدی محسوب می گردند. آنها بر توانايی بدنتان در جذب مواد مغذی مناسب تاثير می گذارند. كه اين خود می تواند به مشكلاتی در سلامت نظير مشكلات قلبی و كليوی و حتی مرگ منجر شود.

بعد از خوردن چه احساسی داريد؟ رضايت؟ سيري بيش از اندازه، يا حتی احساس گناه؟ تمركز داشتن بيش ازاندازه بر غذا گاهی می تواند به اختلال خورد و خوراك منجر گردد.

افراد مبتلا به اختلالات خورد و خوراك افكار و رفتارهای شديد، دائمی و ناسالمی در مورد غذا دارند. در نتيجه، ممكن است خيلی كم و يا خيلی زياد غذا بخورند.

شناخته شده ترين اختلالات خورد و خوراك عبارتند از اختلال پرخوری افراطی، پراشتهايی عصبی و بی اشتهايی عصبی. اختلال پرخوری افراطی رايج ترين اختلال خورد وخوراك در كشورهای توسعه يافته از جمله آمريكا است. پرخوری افراطی صرفا به معنای خوردن بيش از اندازه نيست بلكه به معنای از دست دادن كنترل است. يعنی شروع به خوردن می كنيد و احساس می كنيد ديگر نمی توانيد جلوی خود را بگيريد.

مبتلايان حتی بعد از سير شدن باز هم ميخورند. معمولا تا زمانی به خوردن ادامه می دهند كه ديگر احساس ناراحتی می كنند. بعد از غذا اغلب دچار احساس گناه، خجالت و استرس مي شوند. خوردن بيش از اندازه به صورت دائمی می تواند منجر به افزايش وزن و  چاقي شود.

اختلالات عصبی نوعی از افراط و تفريط در غذا خوردن

وقتی پرخوری افراطی با پاكسازی همراه ميشود پراشتهايی عصبی ناميده ميشود. مبتلايان به پراشتهايی عصبی بعد از پرخوری افراطی اقدام به استفراغ و يا خوردن قرصهای ملين، ورزش بيش از اندازه و يا روزه گرفتن می كنند. اين افراد اغلب دچار اضافه وزن نمی شوند چون با چنين كارهايی كالری اضافه را جبران مي نمايند. اما پراشتهايی عصبی می تواند خود مشكلاتی براي سلامتی نظير نامنظمی ريتم ضربان قلب و يا مشكلاتی در سيستم گوارش گردد.

افراد مبتلا به بی اشتهايی عصبی در آن سوی ديگر اين رشته قرار دارند. آنها خيلي كم می خورند و خود را دچار اضافه وزن می بينند حتی با وجودی كه به صورت خطرناكی دچار كبود وزن هستند. اين اختلال در ميان سه اختلال دير رواج كمتری داشته اما اغلب كشنده تر است.

مطلب مرتبط: كربوهيدرات های پیچیده یا خوب کدام اند!؟- كربوهيدرات های بد کدام اند!؟

زمان معمول شروع اختلالات افراط و تفريط در غذا خوردن

يك اختلال خورد و خوراك ممكن است براي هر كسي، با هر وزن و هر اندام و در هر زماني اتفاق بيافتد. اما اغلب در نوجوانی و يا جوانی شروع ميشود. ممكن است علائمي از اختلالات خورد و خوراك را در نوجوان خود مشاهده كنيد اما فكر كنيد كه آنها دارند برای جلب توجه اين كار را می كنند و يا اين صرفا يك فاز گذرا است. اما همين علائم ممكن است به يك اختلال تمام و كمال تبديل شود.

علت ايجاد اين اختلالات مشص نيست. ژن ها و سابقه خانوادگي، سلامت ذهنی و عاطفی و محيط و فرهنگ می تواند بر ايجاد يكی از اين اختلالات پيچيده در افراد تاثير بگذارد. برخي از محققان در حال بررسی علل ژنتيكی ممكن برای اختلالات خورد و خوراك هستند. برخي ديگر به دنبال تغييراتی در مغز هستند. آنها اميدوارند اين تحقيقات بتواند راهنمايی باشد برای تشخيص و درمان موثرتر اين اختلالات.

بسياری از افراد مبتلا به اختلالات خورد و خوراك یا افراط و تفريط در غذا خوردن فكر نمی كنند كه نياز به درمان دارند. بنابراين اعضای خانواده و دوستان مي توانند بسيار كمك كننده باشند. نگرانی خود را در اين باره ابراز نماييد. به آنها بگوييد كه آمادگی گوش دادن به حرفهايشان را داريد.

اگر نگران اين هستيد كه خود و يا يكي از اعضای خانواده تان دچار اختلالات خورد و خوراك شده ايد، حتما بايد به پزشكی با تخصص مربوطه براي ارزيابي مراجعه نماييد.

برنامه های درماني بر اساس نيازهاي فردي بيماران تنظيم می شوند كه مي توانند شامل گفت و گو درمانی، مشاوره تغذيه و دارو درمانی شود. با درمان مي توانيد به عادات غذايي سالم تر باز گشته  و مانع از ايجاد عوارض جدي تر شويد.

عادات غذايی سالم

• شما نمی توانيد با نگاه كردن به سايز كسی بگوييد كه آيا دچار يك اختلال خورد و خوراك سهت يا خير. اما علائم زير می توانند در تشخيص كمك كننده باشند:
• حذف برخی از وعده هاي غذايی، بهانه آوردن برای غذا خوردن، و يا خوردن در خفا و يا به صورت جداگانه
• نگرانی مداوم و يا صحبت كردن در مورد تغديه سالم، ورزش، نگرانی در مورد اضافه وزن داشتن و يا كم كردن وزن
• خوردن بيش از اندازه غذا و يا خوراك يا ميان وعده در هر وعده بيش از اندازه طبيعی
• خوردن مقادير زياد شيرينی و غذاهای پر چرب
• ترك كردن ميز غذا برای رفتن به دستشويی
• رفتن مداوم به جلوی آينه و چك كردن عيبهای كه خود فرد متصور است