کمک سگ به خانواده دارای کودک مبتلا به اوتیسم
داشتن حیوان خانگی می تواند مزایای رفاهی زیادی به خصوص برای خانواده هایی که کودکان مبتلا به اوتیسم دارند، ارائه دهد. به عنوان مثال، تحقیقات دانشگاه لینکلن نشان داد که کودکان اوتیسمی در حضور کمک سگ خانگی کمتر دچار بهم ریختگی می شوند و سطح استرس والدین آنها نیز به میزان قابل توجهی کاهش می یابد.
چگونه سگ ها می توانند به کودکان مبتلا به اوتیسم کمک نمایند:
مطالعات نشان داده اند که حیوانات خانگی می توانند برای کسب مهارت های اجتماعی در کودکان مبتلا به اوتیسم سودمند باشند. به ویژه سگ ها به رشد کودکان اوتیستیک کمک می کنند. مزایای استفاده از حیوانات خانگی و درمان با کمک حیوانات می تواند شامل موارد زیر باشد:
- ایجاد مهارتهای ارتباطی
- تطابق با اضطراب
- مشارکت بهتر در محاوره ها
یک تحقیق حتی نشان می دهد که مبتلایان به اوتیسم در زمان وجود حیوانات خانگی بیشتر می خندند.
از مزایای بالقوه سگ ها می توان به ایجاد پیوند عاطفی با حیوان خانگی اشاره کرد. این به کودک امکان می دهد همدلی، مهربانی و مسئولیت پذیری را در خود پرورش دهد. برخی از کودکان اوتیستیک با ملال ناشی از حساسیت به طرد دست و پنجه نرم می کنند، به این معنا که نسبت به آنچه دیگران در مورد آنها فکر می کنند یا می گویند حساس هستند. بنابراین، داشتن عشق بی قید و شرط به سگ می تواند اضطراب گفتن و انجام کار درست را از بین ببرد.
آیا سگ ها می توانند مهارت های اجتماعی کودکان مبتلا به اوتیسم را بهبود دهند؟
برقراری روابط اجتماعی می تواند برای کودکان مبتلا به اوتیسم سخت باشد. در حالی که برخی از کودکان اوتیسم ممکن است به صورت شهودی بدانند که چگونه با دیگران ارتباط برقرار کنند برخی دیگر ممکن است در این رابطه دچار مشکل باشند. برای مثال برای پدر و مادران دارای فرزند مبتلا به اوتیسم سخت است که توضیح دهند چرا کودکانشان نمی توانند با دیگران ارتباط برقرار کنند.
انجمن ملی اوتیستم آمریکا توضیح می‌دهد که چگونه کودکان اوتیستیک در موقعیت‌های اجتماعی گوشه‌گیر به نظر می‌رسند، و آرام کردنشان دشوار است، و می‌توانند به قانونمند بودن تمایل داشته باشند.
روشهایی وجود دارند که می توانید از آنها برای توسعه روابط اجتماعی آنها استفاده کنید مثل یافتن گروههای اجتماعی دوستدار بیماران اوتیسم در محله و شهر خودتان. تحقیق دیگری نشان می دهد که کودکان مبتلا به اوتیسمی که یک حیوان خانگی در خانه دارند بیشتر در رفتارهایی نظیر معرفی خود، درخواست اطلاعات کردن یا پاسخ دادن به سوالات مشارکت می کنند.
نوع برقراری ارتباط با سگها به گونه ای است که نیازی نیست صرفا لفظی باشد. آنها همچنین می توانند به کودکان در بهبود زبان بدن و سیگنالهای دست اگر نمی توانند ارتباط لفظی برقرار نمایند کمک کند.
مقاله مرتبط: آیا برای غلبه بر اضطراب اجتماعی آماده هستید؟
درمان با سگ ها در مقابل سگ های کمک کننده به بیماران اوتیسم
سگهای امدادگر بیماران اوتیسم کاملا برای کمک به این بیماران برای تطابق با چالشهای خاصی که با آن مواجه هستند تربیت شده اند. آنها به کاهش اضطراب و واکنشهای به هم ریخته یا آوردن اقلام برای آنها یا کمک کردن در رد شدن بی خطر از خیابان ها کمک می کنند.
سگهای درمان گر از قدیم تنها برای کمک به یک نفر نبوده اند. آنها اغلب به محیطها مختلف مثل بیمارستان، خوابگاهها و غیره برده میشدند و به طیفی از افراد خدمات ارائه می دهند.
با این حال، یک سگ خانگی برای خانواده ای که دارای فرزند مبتلا به اوتیسم است، باید بسیاری از ویژگی های یک سگ درمانگر را داشته باشد. آنها باید از معاشرت انسانی لذت ببرند و صبور، آرام و دوستانه باشند.
سگهای خانگی حقوقی مشابه سگهای امدادگر برای دسترسی به مکان های عمومی را ندارند. مثلا سگهای امدادگر امکان حضور در فروشگاهها را دارند اما دیگر سگها نه.
اما هم سگهای خانگی و هم سگهای امدادگر می توانند در زندگی خانواده های دارای فرزند مبتلا به اتیسم تمایز ایجاد کنند.
مزایای دیگر سگها برای کودکان مبتلا به اوتیسم
ایمنی در خیابان
سگهای امدادگر می توانند از کودکانی که خطر یا سرعت را درک نمی کنند حمایت کنند. همچنین می تواند اطمینان خاطری باشد برای والدین آنها. برخی از سگهای امدادرسان اوتیسم مخصوصا برای ایجاد اطمینان و ارزیابی خطر در محیط اطراف آموزش دیده شده اند.
این سگها را می توان با کودکان به هر مکان عمومی مثل فروشگاهها، کتابخانه ها و رستوران ها برد. آنها زمانی از خیابان عبور می کنند که به آنها دستور داده شود (مثلا با صدای یکی از والدین) و طوری تربیت شده اند که بنشینند و مانع از حرکت کودک شوند.
بازی کردن
سگها می توانند همراهان خوبی برای کودکان مبتلا به اوتیسم باشند. آنها می توانند کودکان را تشویق کنند بیشتر بیرون بروند و با بازی کردن مهارتهای اجتماعی خود را افزایش دهند. یکی از این بازی ها می تواند قایم باشک باشد که به کودک نوبت گرفتن و تبادل را می آموزد.
از دیگر بازی های حسی که کودک را به حرکت و مهارتهای حرکتی ریز و مهارتهای کلامی می کند طناب کشی است.
همراهی
سگها خیلی سریع با بچه ها دوست میشوند و همین امر به کودکان مبتلا به اوتیسم امکان دوست یابی را می دهد. مخصوصا نژادهای گُلدِن رِتریوِر، لابرادور و لابرادودل (ترکیب لابرا و پودل) مخصوصا بسیار آرام بوده و هوش بالایی دارند.
کودکان می تواند با سگها به پیاده روی بروند و مطمئن باشند که آنها بدون قضاوت به حرفهایشان گوش می دهند و حیوان خانگی آنها می تواند احساس تنهایی شان را کمتر کند. این احساس آرامشی که سگ دارد در زمانی که کودک غمگین و ناآرام است می تواند به او احساس اطمینان خاطر دهد. سگی که خوب تربیت شده باشد می تواند تاثیر آرام کننده داشته باشد.
عشق بدون قید و شرط از جانب یک سگ به صورت روزمره می تواند به ایجاد اعتماد به نفس و استقلال کمک نماید. افزودن مسئولیت بردن سگ به پیاده روی، غذا دادن و مراقبت از یک سگ میتواند به کودک مهارتهای عملی زندگی را بیاموزد.
کاهش استرس
سگهای می تواند برای کل خانواده یک حامی باشند. برای نمونه، در تحقیقی ۱۰۰ خانواده که در کارگاه “سگ برای خانواده دارای فرزند اوتیسم” شرکت کرده بودند مورد بررسی قرار گرفتند.
بعد از دو نیم سال، استرس و اضطراب به صورت معناداری در خانواده هایی که یک سگ به خانه آورده بودند در مقابل خانواده هایی که این کار را نکرده بودند کاهش یافت.
غلبه بر ترس
یک مطالعه نشان داد که نوازش سگ به مدت ۱۵ دقیقه می تواند فشار خون شما را تا ۱۰ درصد کاهش دهد. این می تواند برای کودکان اوتیستیک در لحظات استرس آنها مفید باشد. داشتن یک سگ در کنار آنها می تواند به کودک در جنبه های دیگر زندگی روزمره کمک کند، از ترس از حضور در قرار ملاقاتها گرفته تا رفتن به مدرسه جدید.
لازم است به حمایت حسی که سگ می تواند ارائه دهد نیز اشاره شود. فشار فیزیکی سر سگ که روی ران کودک قرار می گیرد می تواند کودک را آرام کند.
چگونه سگ را انتخاب کنیم ؟
اگر تنها به د نبال یک سگ ساده و نه آموزش دیده شده امدادگر هستید در این صورت بهتر است نظر کل خانواده را در نظر بگیرید. همچنین باید شرایط خاص، نقاط قوت و چالشهای خود را نیز در نظر بگیرید. در بیشتر کودک مبتلا به اوتیسم مادر یا پدر نیز به طیفی از آن مبتلا هستند. به جای اینکه به صورت آنلانی به دنبال بهترین سگ بگردید بهتر است از یک دام پزشک یا کلینیک نگهداری از سگها کمک بگیرید.
اینکه همه کودکان اوتیسم به یک گونه هستند باور نادرستی است هیچ دو نفری مثل هم نیستند. بنابراین سگ باید متناسب با خانواده باشد. بسیار مهم است سگی را انتخاب کنید که با شرایط شما سازگاری داشته باشد.
در هنگام انتخاب سگ به سوالات زیر پاسخ دهید:
- هر روز چقدر وقت دارم تا با سگ به پیاده روی بروم؟
- چگونه آن را تیمار خواهم کرد؟
- آیا می توانم از عهده تغذیه آن بربیایم؟
- آیا می توانم در کلاسهای تربیت سگ شرکت کنم؟
در هنگام انتخاب سگ باید پروفایل حسی کودک شما نیز مد نظر قرار داده شود. برای نمونه، اینکه کودک شما لمس کردن موهای صاف را دوست می دهد یا موی فرفری را ترجیح می دهد. به علاوه، برخی نژادها سر و صدای بیشتری دارند یا پوست آنها بوی بیشتری می دهد.
زمانی که یک سگ درمانگر در کنار یک کودک اوتیسم دارید به چه چیزهایی باید توجه کنید؟
تلفیق یک سگ با خانه کار زمان بری است. باید کارها و برنامه روزمره خود را تغییر دهید که سبب میشود هدایت و کنترل یک کودک اوتیسم سخت تر شود. بنابراین باید در طول این دوران تطبیق و سازگاری از حمایت خوبی برخوردار باشید.
در بسیاری از موارد برای کودکان اوتیسم هم باید نگران هم چیزهایی باشیم که برای کودکان طبیعی هستیم. به کودکان باید برای نگهداری از سگها آموزش داده شود. والدین یا پرستاران کودک باید متوجه علائم استرس و اضطراب آگاهی داشته باشند تا مانع از هر گونه مشکلی شوند. سگهای امدادگر آموزش داده شده و به خاطر خلق و خوی ثابتی که دارند انتخاب میشوند و ریسک آنها حداقل است اما باز هم به طور کامل قابل اجتناب نیست.
باید توجه داشت که سگهای نجات داده شده با سابقه نامعلوم در کنار کودکان غیر قابل پیش بینی هستند بنابراین نمی توانید بفهمید که در زمانی که ترسیده اند یا احساس تهدید می کنند چگونه ممکن است رفتار نمایند. مخصوصا باید نگران این مطلب بود چون همین امر سبب میشود کودکان مبتلا به اوتیسم بیشتر احساس سرشکستگی نمایند. مهم اینکه ممکن است برای سازگاری با این شرایط حتی بیشتر تمایل به بلند کردن صدای خود، انجام حرکات تکرار شونده و درآوردن صدا از خود پیدا کنند.
صداهای بلند برای سگها استرس آور است. کودکی که کنترل خود را از دست می دهد می تواند برای سگی که برای چنین رفتارهایی آموزش ندیده است یک چالش باشد. همه خانواده باید با علائمی که سگ نیاز به تنهایی دارد نیز آشنایی داشته باشند.
مسائلی که باید مد نظر قرار داده شوند:
همچنین باید مد نظر داشته باشید که اگر سگ امدادگر آموزش دیده می خواهید باید زمان زیادی را بسته به منطقه ای که در آن زندگی می کنید در انتظار بمانید.
همچنین باید این آمادگی را داشته باشید که کودک نتواند به خوبی با سگ کنار بیاید و مجبور شوید برای سگ یک خانه جدید پیدا کنید. با این وجود، ریسک این کار در سگهای امدادگر کمتر است.
به علاوه باید آینده خانواده را مجسم کنید و اینکه می تواند یک سگ همراه خود داشته باشد یا خیر. برای نمونه شاید محبور باشید از این خانه به آپارتمانی بروید که اجازه نگه داشتن سگ را نداشته باشید؟ آیا می توانید هزینه های درمانی لازم برای سگ را بپردازید؟
نهایتا داشتن سگ برای همه خانواده ها مناسب نیست و نگهداری از آنها می تواند مسئولیت بزرگی باشد. اگرچه شما سگ را برای کمک کردن می آورید اما خود سگ هم نیازهایی دارد که باید مداوما برآورده شود. غذا دادن، بردن به پیاده روی، توالت کردن، آموزش، بردن به دامپزشکی و غیره می تواند برای شما باز فیزیکی و ذهنی اضافه داشته باشد.
جایگزین های سگ های درمانگر
شما می توانید به جای سگ از ماهی برای کودکان اوتیسم استفاده کنید. یک آکاوریوم می تواند بسیار برای یک کودک مبتلا به اوتیسم جذاب باشد. می توانید تنها یک تنگ با یک ماهی داشته باشید یا یک آکواریوم با نور اشعه بنفش و تزئینات با تعداد زیادی ماهی.
گربه ها هم اگرچه برای کمک رساندن آموزش دیده نشده اند اما می توانند همراه خوبی باشند.
اگر امکان نگهداری حیوان خانگی را ندارید راههای دیگری نیز برای تقابل با حیوانات وجود دارد مثل مزرعه ها و کلینیک های حیوانات.
بیشتر بخوانید: اختلال کاهش توجه و بیش فعالی(ADHD)
